 |
De Terrifics |
|
In 1969 vertelde Aidans de beproevingen van een popmuziekgroep, De Terrifics, in twee korte verhalen gepubliceerd in Kuifje (Promotie voor het jeansmerk Salik) |
 |
110 Mokerslagen van cartoons |
|
100 Goedkope lollen (Eigen beheer) Tekenaar Fleriek is een vuil mannetje. Gelukkig laat hij ons daarvan meegenieten. Fleriek bespreekt en bekakt de actualiteit van 2022 in soms melig vulgaire en soms hilarisch rake cartoons. Zijn tekenstijl en karikaturen doen denken aan die van Kamagurka in die zin dat ze bedrieglijk simpel zijn, maar wel heel herkenbaar en duidelijk. Het grootste verschil tussen de twee is dat Fleriek nog altijd geen aanstalten maakt om braaf en zoet te worden. Fleriek tekent voor het eigen plezier en in eigen beheer dus hoeft hij zich voor niets en niemand in te houden. |
 |
De familie Kleester integraal 1 |
|
De familie Kleester is een stripreeks die begonnen is in 1966 met Yves Duval als schrijver en Edouard Aidans als tekenaar over een familie globetrotters / cineasten. De Familie Kleester staat bol van klassiek avontuur, misdaad en exotisme. Na een soloavontuur onder de titel Marc Kleester spoorde scenarist Jacques Acar tekenaar Édouard Aidans aan om er een reeks van te maken met een rondreizend gezinnetje documentairemakers naar het voorbeeld van Albert Mahuzier. Deze avonturier reisde met zijn gezin in Afrika rond om er documentaires te maken en daar achteraf voordrachten over te geven. Als globetrotters reizen de Kleesters naar zowat alle continenten en ze zijn in zowel jungles als woestijnen terug te vinden waar ze te maken krijgen met onder meer handelaars in roofdieren die allesbehalve vreedzaam zijn. Tussendoor beleefde pater familias Marc nog een paar afzonderlijke avonturen. |
 |
Terug naar Eden |
|
Antonia is een ongeschoolde vrouw uit een doorsneegezin, voor wie het leven door de Spaanse Burgeroorlog nog zwaarder was geworden dan het al was. Carmen, haar geliefde moeder, voedde haar op in het naïeve geloof dat God al hun offers in het hiernamaals zou belonen. Maar soms beleefde ze ook al op aarde lichtpuntjes, zoals tijdens die zomer in 1946, toen het gezin op het strand een groepsfoto liet maken, een foto die haar de rest van haar leven vergezelde. De dag waarop ik mijn moeder een exemplaar van Terugkeer naar Eden bracht, heeft ze het meteen gelezen. Soms moest ze huilen. Nadat ze het boek uit had, zei ze tegen mij Als ik er niet meer ben, moet jij dit boek bewaren en er af en toe in lezen, zodat je me niet vergeet. Zorg er goed voor, er is er maar eentje van. Toen ik tegen haar zei dat er tienduizenden exemplaren van waren gedrukt en dat het ook in andere landen zou verschijnen, was ze stomverbaasd. Ze kon niet begrijpen waarom zo veel mensen benieuwd waren naar haar verhaal. Haar leven was tenslotte totaal niet uitzonderlijk, maar het is juist daarom exemplarisch voor het leven van zo veel andere ongeschoolde vrouwen, die onderworpen waren aan een meedogenloze machocultuur zonder zelfs maar de vrijheid te hebben zich een andere rol voor te stellen dan die van huisvrouw. |